Nebi Sıddık Ve Selman

nebi sıddık ve selman

ŞİİR BÜYÜK ÂLİMLER (Silsile-i aliyye)

Nebî, Sıddîk ve Selmân, Kâsım, Ca’fer, Bistâmî,
İrfân kaynağı oldu, Ebül-Hasen Harkânî.
   Ebû Alî Fârmedî geldi sonra bu meydâna,
   Çok Velî yetişdirdi, hem Yûsüf-i Hemedânî.
Abdülhâlık Goncdüvânî, mârifetler semasında,
Dünyayı aydınlattı, hem Ârif-i Rîvegerî.
   Mâverâ-ün-nehr ili, Tûr-i Sînâ gibi oldu,
   Nûrlandıranlardan biri, Mahmûd-i İncirfagnevî.
Alî Râmîtenîdir Azîzân ve pîr-i Nessâc,
Çok kerâmet gösterdi, Muhammed Bâbâ Semmâsî.
   Seyyid Emîr Gilâl de, ilm deryasında sadef,
   Andan meydâna geldi, Behâüddîn-i Buhârî.
Alâ’üddîn-i Attâr, zamanının kutbu idi,
Ya’kûb-ı Çerhîde oldu zâhir, envâr-ı rahmânî.
   Ubeydüllah-i Ahrâr ve kâdî Muhammed Zâhid,
   Dervîş Muhammed geldi ve Hâcegî Muhammed Emkenegî.
Bâkî billahdan gelen, nurlara kendi de katıp,
Binlerce kalb temizledi, İmâm-ı Ahmed Rabbânî.
   Urvet-ül-vüskâ Ma’sûm ve Seyfeddînle seyyid Nûr,
   Ve Mazherle Abdüllah, sonra Hâlid-i Bağdâdî.
Feyz verdiler bunlar da, sonra bu nuru Abdullah,
Anadoluya yaydı, hem de Tâhâ-yı Hakkârî.
   Hem seyyid-i Sâlih de, kardeşin yerini tutup,
   Fenâ-fillâha kavuştu Sıbgatullâh-i Hîzânî.
Bu üç Velînin sohbetlerinde yükselip,
Mürşid-i kâmil oldu, seyyid Fehîm-i Arvâsî.
   Bu otuzdört Velînin kalbleri, bir ayna gibi,
   Yaydılar hep cihana, envar-ı Resûlillâhi.
Bütün bu nurlar en son, toplandı bir hazinede,
İsmi bu hazinenin: Abdülhakîm-i Arvâsî.
   Duâ edeceğin zaman, Silsileyi oku hemân!
   Sâlihleri söyleyince, yağar rahmet-i Rahmân!
Selâm olsun, düâ olsun, bu yazardan dâimâ,
Silsile-i aliyyenin ervâhına yâ Sübhân!

KÜÇÜK SİLSİLE-İ ŞERİF

Nebî, Sıddîku Selman, Kasım estü Ca’feri Tayfur

Ki ba’dez bul Hasan şud bû Aliyyü Yûsuf est gencur

Zi Abdulhâlik âmed Ârifü Mahmud râ behre

Ki zîşan şud diyarı Mâverâünnehri kûhi Tur

Ali, Bâbâ, Külâlü Nakşibend estü Alâeddin

Pes ez Yakûbu Çerhî, Hâcei Ahrârı şud meşhur

Muhammed Zâhidu Derviş Muhammed, Hâcegî, Baki

Müceddid, Urvetül Vüskâ vü Seyfeddînü Seyyid Nur

Habibullahi Mazhar, şahı Abdullahı mevlâna

Ki zîşan reşki subhi iyd şud mârâ şebi deycur

Ziyâüddin vahîdüd dehri mevlânâi mâ Hâlid

Çu âmed kâniten lillâhi yâ zel feyzi yâ zennur

Pes îşan Seyyidi Tâhâ vü Seyyid Sıbgatullâhi

Şahı mâ Abdurrahman ez-ü şud dü cihan mamur

Muhammed Sâmiyi gavvâsi bahri aşkı râ her dem

Reşâdetkânı bol himmet şude ez her cihet mamur

Mefhari mürşidân Gavsü’l-Azâm Beşiriyyü’l-Erzincanî

Bekâ ender bekâ bulmuş gelmemiş misli bir dahî

Dede Paşa’dır mahlâsı, cemi-i evliyâ hâssı

İrşâd etmiştir çok nâsı, O idi zamanın Gavs’ı

Zamanın kutb-i cihânı, cümle dertliler dermânı

Sertabîb-i aşıkânı Abdurrahim Erzincanî

Silsile-i Şerif

Haluk-u Arzu Semaya Eyleriz Hamd-ü Sena
Ahmed-i Muhtar-ı Kıldı Aleme Nuru Hüda
Hazreti Sıddık-u Selman,Kasım-u Cafer gibi
Eylemiş Neşri Hakikat Ol Beyazid-i Rahnuma

Bul Hasan Zatı Mükerrem bu Ali Kani Kerem
Yusuf-u Valaşiyem Salar-ı Ceyşi Asfiya
Hace Abdülhalik oldu Arif-ü Mahmuda pir
Şeyh Ali Baba Külal etti Cihanı Ruşena

Varisi Tahtı Tarikat Şahı Alem NAKŞİBEND
Eyledi Hace Alauddin-i Halka Pişuva
Oldu Yakub-e Ubeydullaah Ahrar-ı Halef
Hazreti Zahidle geldi Aleme Zevkü Safa

Nuru Çeşmi Marifet Derviş Muhammed Haceki
Feyzi Bakiyle Cihan Manevi buldu Beka
Hazreti Ahmed Müceddid Urvetül Vuska olup
Şeyh-ü Seyfeddin-ü Seyyid Nuri Nura itila

Habibullah Mazhar-ı Şah Abdullah Pir-i Dehlevi
Hazreti Halid’le oldu Kalbi Salik Pür Ziya
Seyyidi Ali Nesep Tahal Hükkari’den sonra
Pirimiz Taha-l Harrir’i oldu Kütbu-l Evliya

Eyleriz Arzu Dehalet Dergahı Saadete Biz
Esad-ü İhvan-ü Dine Mağfiret Kıl Ya Hüda
Hayatında nice Murdi dili dile Ahyar eyledi
Çar Cihette Halkı heran Hakk-a İrşad eyledi

Varisi Mensubu Esad Mevriri Esrarı Hak
Ol Mübarek Kutbul Aktab HALİL FEVZİ
Kulunu kılma Gufranından Cüda

Mürşidi Sakaleyn DÜZCEVİ Hacı HÜSEYİN HABİBİNİ
Zatına Yar eyleyip her nefeste Müridanın ziyadeyle Ya Hüda

Salli ve Sellim Ala Eşrefi Nuru Cemiil Enbiya-i, vel evliyai
Vel Mürselin, Velhamdülillahi Rabbil Alemin.

EL FATİHA

Nebi, Sıddîk ve Selman, Kasım, Cafer, Bistami,
İrfan kaynağı oldu, Ebül-Hasen Harkani.

Ebu Ali Farmedi geldi sonra bu meydana,
Çok veli yetiştirdi, hem Yusuf-i Hemedani.

Abdülhalık Goncdüvani, marifetler semasında,
Dünyayı aydınlattı, hem Arif-i Rivegeri.

Mavera-ün-nehr ili, Tur-i Sina gibi oldu,
Nurlandıranlardan biri, Mahmud-i İncirfagnevi.

Ali Ramiteni’dir Azizan ve pir-i Nessac,
Çok keramet gösterdi, Muhammed Baba Semmasi.

Seyyid Emir Gilal de, ilim deryasında sadef,
Andan meydana geldi, Behaüddin-i Buhari.

Alaüddin-i Attar, zamanının kutbu idi,
Yakub-ı Çerhi’de oldu zahir, envar-ı rahmani.

Ubeydullah-i Ahrar ve Kadı Muhammed Zahid,
Derviş Muhammed geldi ve Hacegi Muhammed Emkenegi.

Baki-billah’tan gelen, nurlara kendi de katıp,
Binlerce kalb temizledi, İmam-ı Ahmed Rabbani.

Urvet-ül-vüska Masum ve Seyfeddin’le seyyid Nur,
Ve Mazher’le Abdüllah, sonra Halid-i Bağdadi.

Feyiz verdiler bunlar da, sonra bu nuru Abdullah,
Anadolu’ya yaydı, hem de Taha-yı Hakkari.

Hem seyyid-i Salih de, kardeşin yerini tutup,
Fena-fillaha kavuştu Sıbgatullah-i Hizani.

Bu üç velinin sohbetlerinde yükselip,
Mürşid-i kâmil oldu, seyyid Fehim-i Arvasi.

Bu otuzdört velinin kalbleri, bir ayna gibi,
Yaydılar hep cihana, envâr-ı Resulillahi.

Bütün bu nurlar en son, toplandı bir hazinede,
İsmi bu hazinenin Abdülhakîm-i Arvasi.

Dua edeceğin zaman, Silsileyi oku heman,
Salihleri söyleyince, yağar rahmeti Rahman.

Selam olsun, dua olsun, bu yazardan daima,
Silsile-i aliyyenin ervahına ya Sübhan.

nest...

86464 86465 86466 86467 86468