Insülin Nasıl Yazılır

kaynağı değiştir]

Uzun-etkili bir insülin, pankreas tarafından gün boyunca değişkenlik gösteren bazal insülin sekresyonuna benzemek için kullanılır.^[38] Bu amaçla NPH/izofan, lente, ultralente, glarjin ve detemir insülin kullanılabilir. NPH'nin avantajı düşük maliyetli olması, kısa etkili insülin formlarıyla kombine edilebilmesi ve böylece uygulanması gereken enjeksiyon sayısının en aza indirgenebilmesi ve NPH aktivitesinin uygulamadan 4-6 saat sonra doruğa çıkmasıdır. NPH insülinin bu son etkisi, glukozun şafak vaktine doğru yükselişe girme eğilimini dengelemek için tek doz halinde yapılabilmesine, bununla birlikte öğleden sonra daha düşük olan bazal insülin seviyesini dengelemek için daha düşük bir sabah dozu uygulamasına ve benzer şekilde yine akşamüstü uygulanması gereken insülin miktarının azaltılmasını sağladığı için önemlidir. Uyku zamanında alınan NPH insülin'nin bir dezavantajı, şafak vaktinde kısa bir süre önce etkisinin zirvesini oluşturabilmesi için yeterince geç (gece yarısına yakın) alınmazsa, hipoglisemiye neden olma potansiyeline sahip olmasıdır. Glarjin ve detemir'in teorik bir avantajı, günde sadece bir kez uygulanmaları gerekliliğidir, ancak pratikte pek çok hastaya göre bu süre 24 saat sürmez. Her gün aynı zamanda verilmesi şartıyla, gün içinde de her zaman diliminde uygulanabilirler. Uzun etkili insülinlerin bir başka avantajı, bir insülin kombinasyonunun bazal bileşeninin (gün boyunca minimum bir insülin seviyesi sağlaması), prandial veya bolus bileşeninden (ultra kısa etkili insülinler aracılığıyla yemek zamanı kapsamı sağlanması) ayrıştırılabilmesidir. NPH insülin ve regüler insülinin kullanıldığı kombinasyonlar, herhangi bir doz ayarı sonrasında hem bazal hem de prandial kapsamları etkilediği için bir dezavantaja sahiptir. Glargin ve detemir, NPH, lente ve ultralente'den çok daha pahalıdırlar ve öteki insülin formlarıyla karıştırılamazlar.

Kısa etkili bir insülin, yemek yeme beklentisiyle üretilen endojen insülin ihtiyacını simüle etmek için kullanılır. Bu amaçla regüler insülin, insülin lispro, insülin aspart ve insülin glulisin kullanılabilir. Regüler insülin, en yüksek etkiyi sağlamak ve hipoglisemi olasılığını en aza indirgemek için yemekten en az 30 dakika önce alınmalıdır. İnsülin lispro, insülin aspart ve insülin glulisine, yemekten alınan ilk lokma ile birlikte alınan dozları için onaylanmıştır ve yemek tamamlandıktan sonra verilmeleri durumunda bile etkili olabilirler. Kısa etkili insülinler ayrıca hiperglisemiyi düzeltmek için kullanılır.

Parmaktan kan alarak kan şekeri seviyesini kontrol etmek ve bu değere uygun olarak insülin uygulamak için her zamanki zamanlama, tüm yemeklerden önce ve bazen de yatmadan önce yapılır. Yayınlanan daha yeni kılavuzlar ayrıca, yenilen yemeğin etkili bir şekilde 'kapsandığından' yani yeterli insülinin alınıp alınmadığından emin olmak için bir yemekten 2 saat sonra bir kontrol ölçümü daha yapılmasını önermektedir.

Kayan Ölçekler[değiştir kaynağı değiştir]

Yemek zamanları ve atıştırmalıklarla daha fazla özgürlük sağlayan daha karmaşık bir yöntem "karbonhidrat sayımı" dır. Bu yaklaşım, İngiltere'de ve diğer yerlerde "Normal Yemek için Doz Ayarlaması" veya DAFNE olarak diyabetik hastalara öğretilmektedir.

Avrupa'da, DAFNE rejimine aşina olmayan hastalar, temel başlangıç insülin dozu kılavuzunun "yediğiniz her 10 gram karbonhidrat için 1 birim insülin alması" şeklinde bir eğitim kursu alabilir. DAFNE kursları ayrıca, kan glikozunun izlenmesini, egzersiz ve karbonhidrat alım tahmini gibi hastanın kendi kişisel kontrol gereksinimlerini yerine getirmesine yardımcı olmak için bu rejimin yanında doğal olarak çalışan konuları da kapsamaktadır.

Hastalar ayrıca, 1 gram insülin ile kaç gram karbonhidratın "kapsandığını" tahmin etmek için toplam günlük doz (TGD) insülini kullanabilir ve bu sonucu kullanarak yedikleri yemekteki karbonhidrat içeriğine bağlı olarak kaç ünite insülin uygulanması gerektiğini de tahmin edebilirler. Örneğin, hasta 1 birim insülinin 15 gram karbonhidratı kapsayacağını belirlerse, 75 gram karbonhidrat içeren bir öğünü tüketmeden önce 5 ünite insülin vermelidir.

Bazı alternatif yöntemler, aynı zamanda, öğünün protein içeriğini de göz önünde bulundurur (çünkü aşırı diyet proteini, glukozeojenez yoluyla glukoza dönüştürülebilir).

DAFNE ile, çoğu dozaj, özellikle doğru şekilde etiketlenmemiş gıdalar ile epeyce iyi bir tahmin çalışması gerektirir ve hasta vücudun gereksinimlerinin farkındaysa, sadece bir dozdan diğerine oldukça tutarlı bir şekilde işe yarar. Örneğin, bir hasta sabah ve akşam saatlerinde 10 gram karbonhidrat için 1 ünite insülin alabileceğini bilir, ancak vücudunun günün ortasında alınan bir yemek için daha fazla insüline ihtiyaç duyduğunda, her 8.5g Karbonhidrat başına 1 ünite insülin alması gerektiğini ayarlayabilir.

Vücudun insülin kullanımını etkileyen diğer daha az belirgin faktörler de dikkate alınmalıdır. Örneğin, bazı hastalar vücutlarının insülini sıcak günlerde daha iyi işlediğini görebilir, bu nedenle daha az insüline gereksinim duyarlar. Bununla birlikte, hasta tekrar dozlarını, geçmiş deneyimlerine bakarak en iyi şekilde düzeltmek zorundadır.

DAFNE rejimi, hastanın kendi v]cudunun ihtiyaçlarını, bunu zaman ve sabır gerektiren deneyim yoluyla öğrenmesini gerektirir, ancak daha sonra etkili olabilir.

Kapalı döngü öngörücü modelleme[değiştir kaynağı değiştir]

• 1922 Frederick Banting, Charles Best ve James Collip, Toronto, Kanada'da, sığır insülini ekstratını insanlarda kullanıyor.^[7]
• 1922 Leonard Thompson insülinle tedavi edilen ilk insan oldu.
• 1922 ABD Dışişleri Bakanı'nın kızı Elizabeth Hughes Gossett, Toronto'da tedavi gören ilk Amerikalı oldu.^[60]
• 1923 Eli Lilly, Banting ve arkadaşlarının kullandıklarından daha saf insülini tirari ölçekte üretti.
• 1923 Günümüz Sanofi Aventis'in öncülerinden biri olan Farbwerke Hoechst, Almanya'da ticari miktarda sığır insülini üretiyor.
• 1923 Hagedorn, Danimarka'da Nordisk Insulinlaboratorium'u kurdu - bugünün Novo Nordisk'inin öncüsü firmayı
• 1926 Nordisk kâr amacı gütmeyen insülin üretmek için Danimarka tüzüğünü kabul etti.
• 1936 Kanadalı D.M. Scott ve A.M. Fisher bir çinko eklenmiş bir insülin karışımı formüle etti ve Novo'ya lisans verdi
• 1936 Hagedorn, insüline protamin eklenmesinin, insülinin etki süresini uzattığını keşfeder.
• 1946 Nordisk, Nötr Protamin Hagedorn veya NPH insülin olarak bilinen Isophane domuz insülini formüle eder.
• 1946 Nordisk bir protamin ve insülin karışımını kristalleştirir
• 1950 Nordisk NPH insülini pazarlamaya başlar
• 1953 Novo, daha uzun etkili insülin için, insüline için çinko ekleyerek "Lente domuz ve sığır insülinlerini" formüle eder.
• 1955 Frederick Sanger insülinin amino asit dizilimini belirler.
• 1965 Wang Yinglai, Chen-Lu Tsou ve ark. tarafından kimyasal sentezle sentezlenir.
• 1969 Dorothy Crowfoot Hodgkin, X-ışını kristalografisi ile insülinin kristal yapısını çözer.
• 1973 Saflaştırılmış tek bileşenli (MonoComponent) insülin tanıtıldı
• 1973 Amerika Birleşik Devletleri insan kullanımı için satılan insülinlerin dozunu U-100 olacak şekilde (mililitrede 100 ünite) resmî olarak "standartlaştırmıştır". Bundan önce, insülin, U-80 (mililitrede 80 birim) ve U-40 formülasyonları (mililitrede 40 birim) dahil olmak üzere, farklı dozlarda satılırdı. Bu "standardize etme" çabası, dozaj hatalarını azaltmayı ve doktorları hastalara insülin reçete etme işini kolaylaştırmayı amaçlamaktaydı. Diğer ülkeler de standardı kabul ettiler.
• 1978 Genentech, Escherichia coli bakterisinde rekombinant DNA teknikleri kullanarak biyosentetik 'insan' insülini üretti ve üretim lisansını Eli Lilly firmasına verdi.
• 1981 Novo Nordisk, domuz insülinini kimyasal ve enzimatikyöntemlerle "insan" insüline dönüştürür.
• 1982 Genentech'in ürettiği sentetik 'insan' insülini (yukarıda) onaylandı
• 1983 Eli Lilly firması, rekombinant DNA teknolojisi ile üretilen biyosentetik “insan” insülini Humulin'i üretir.
• 1985 Axel Ullrich, insan hücre membranında bulunan insülin reseptörünü'nün dizilimini yapar
• 1988 Novo Nordisk, rekombinant biyosentetik “insan” insülini üretir.
• 1996 Eli Lilly'nin Humalog "lispro" insülin analoğu onaylandı.
• 2000 Sanofi Aventis'in insulin "glargine" analoğu Lantus, ABD ve Avrupa'da klinik kullanım için onaylanmış
• 2004 Sanofi Aventis'in insulin "glulisin" analoğu Apidra, ABD ve Avrupa'da klinik kullanım için onaylanmış
• 2006 Novo Nordisk'in insulin "detemir" analoğu Llevemir, ABD ve Avrupa'da klinik kullanım için onaylanmış

Ekonomi[değiştir

nest...

139115 139116 139117 139118 139119